بیماری لایم که شایعترین بیماری منتقله از طریق ناقل در ایالات متحده است، از طریق گزش کنههای پاسیاه آلوده به باکتری بورلیا بورگدورفری و بهندرت، Borrelia mayonii به انسان منتقل میشود. این بیماری به دلیل علائم متنوعی که دارد، یک چالش تشخیصی و درمانی پیچیده دارد که میتواند بیماریهای دیگر را تقلید کند و در صورت عدم درمان مناسب، عوارض درازمدت ایجاد مینماید.
علائم اولیه بیماری لایم شبیه آنفولانزا است، مانند تب، سردرد، خستگی، و مخصوصاً، بثورات پوستی مشخص به نام اریتم مهاجر (erythema migrans) که میتواند بهصورت الگوی «چشم گاو» (bull’s-eye) ظاهر شود و بدون درمان، میتواند به مفاصل، قلب و سیستم عصبی منتشر و باعث بروز عوارض شدیدتر شود. تشخیص به شناخت علائم و قرارگرفتن در معرض با زیستگاه کنهها بستگی دارد که در صورت لزوم توسط آزمایشها تأیید میشود. علیرغم پیچیدگی تشخیص، اکثر موارد در صورت تشخیص زودهنگام با آنتیبیوتیک قابلدرمان هستند.
تحقیقات اخیر بر نیاز به بهبود شیوههای پیشگیری، تشخیص و درمان به دلیل شیوع روزافزون بیماری لایم و تأثیرات زیاد آن بر سلامت تأکید میکند. چالشهای تشخیصی، بهویژه در تمایز بیماری لایم از سایر بیماریها و شناسایی بهموقع برای امکانپذیر کردن درمان مؤثر وجود دارند. آزمایش سرولوژیکی، روش اولیه تشخیص است که محدودیتهایی دارد، مخصوصاً در مراحل اولیه بیماری که بدن هنوز مقدار قابل تشخیصی از آنتیبادیها را تولید نکرده است. علاوه بر این، مشکلاتی در تشخیص و درمان بهموقع وجود دارد، زیرا بسیاری از آنها با تشخیص دیر یا اشتباه و استراتژیهای درمانی نامناسب مواجه هستند.
اقدامات پیشگیرانه در برابر بیماری لایم شامل استفاده از دافع حشرات، حذف سریع کنهها و اصلاح محیط برای کاهش زیستگاه کنهها است. آگاهی از خطر قرارگرفتن در معرض کنه، مخصوصاً در مناطق آندمیک، برای تشخیص و درمان زودهنگام بسیار مهم است و به طور بالقوه اثرات طولانیمدت بیماری را کاهش میدهد.
باتوجهبه چالشهای موجود در مدیریت بیماری لایم، ادامه تحقیقات در مورد ابزارهای تشخیصی بهتر، پروتکلهای درمانی و درک پاتوفیزیولوژی بیماری ضروری است. ماهیت در حال تکامل بیماری لایم، از جمله گسترش جغرافیایی آن و ظهور سویههای باکتریایی جدید، بر اهمیت تلاشهای بهداشت عمومی برای رسیدگی به این بیماری مهم و روبهرشد تأکید میکند.
منابع
Bobe, Jason R., et al. “Recent progress in Lyme disease and remaining challenges.” Frontiers in medicine 8 (2021): 666554.