باربیتورات ها دسته ای از داروهای تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی هستند که قبلاً به عنوان آرام بخش، خواب آور و بی حس کننده استفاده می شدند. آنها سابقه طولانی در پزشکی دارند و به صورت گسترده برای بیماری‌های مختلف تجویز می شدند. با این حال، استفاده از آنها به شدت به دلیل توسعه داروهای جایگزین امن تر و نگرانی در مورد سوء استفاده و اعتیاد به آنها کاهش یافته است. باربیتورات ها با افزایش اثرات نوروترانسمیتر گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) در مغز عمل می کنند. گابا یک نوروترانسمیتر مهاری است که فعالیت نورون ها را کاهش می دهد و باعث بروز یک اثر آرام بخش می شود. باربیتورات‌ها به گیرنده‌های GABA متصل می‌شوند و اثرات مهاری را افزایش و در نتیجه فعالیت مغز را کاهش می‌دهند و باعث آرامش و خواب می‌شوند. باربیتورات ها برای موارد زیر تجویز می‌شدند: - آرامبخشی و خواب: باربیتورات های کوتاه اثر برای القای آرام بخشی و خواب در بیماران مبتلا به بی خوابی یا اضطراب تجویز می‌شدند. - بیهوشی: برخی از باربیتورات ها به عنوان ماده بیهوش کننده در اعمال جراحی استفاده می‌شدند. - کنترل تشنج: باربیتورات ها در کنترل تشنج در انواع خاصی از صرع موثر بودند. باربیتورات ها بر اساس مدت اثرشان به ترکیبات کوتاه اثر، متوسط اثر و طولانی اثر تقسیم بندی می شوند. باربیتورات های کوتاه اثر، مانند تیوپنتال، تاثیر سریع دارند و برای بیهوشی استفاده می شوند. باربیتورات‌های متوسط و طولانی اثر مانند فنوباربیتال تاثیر کندتری دارند و برای آرام‌بخشی و کنترل تشنج استفاده می‌شوند. باربیتورات ها علیرغم فواید خود چند عوارض جانبی دارند: - وابستگی: باربیتورات ها پتانسیل بالایی برای وابستگی جسمی و روانی دارند. تحمل آنها به سرعت ایجاد می شود و برای دستیابی به اثرات اولیه به دوزهای بالاتر در طول زمان نیاز دارند. - مصرف بیش از حد: می تواند تهدید کننده زندگی باشد و باعث کاهش تنفس و کلاپس قلبی عروقی شود. - ترک : قطع ناگهانی مصرف باربیتورات می تواند باعث بروز علائم شدید از جمله اضطراب، رعشه، توهم و تشنج شود. - تداخلات دارویی : باربیتورات ها با بسیاری ازمواد دیگر از جمله الکل، مواد افیونی و سایر داروهای تضعیف سیستم عصبی مرکزی تداخل دارند و خطر مصرف بیش از حد را افزایش می دهند. استفاده از باربیتورات ها به دلیل توسعه جایگزین های ایمن تر و موثرتر مانند بنزودیازپین ها که خطر مصرف بیش از حد و وابستگی کمتری دارند، به شدت کاهش یافته است. تجویز بنزودیازپین ها برای کنترل اضطراب، بی خوابی و تشنج به دلیل بهبود پروفایل ایمنی ترجیح داده می شوند.در تست های ایمونواسی از آنتی بادی هایی استفاده می شود که مخصوص تارگت هستند، در این مورد، باربیتورات ها. سرم خون با معرف های حاوی این آنتی بادی ها مخلوط می شود. اگر باربیتورات ها در سرم وجود داشته باشند، به آنتی بادی ها متصل می شوند و کمپلکس های آنتی ژن-آنتی بادی را تشکیل می دهند.