روش های مختلفی برای انجام تست های آلرژی وجود دارد که عبارتند از: تست پریک پوست (SPT): رایج ترین و پرکاربردترین روش. مقادیر کمی از آلرژن های مشکوک روی سطح پوست، معمولاً روی ساعد یا پشتش اعمال می شود. برای اینکه ماده حساسیت زا وارد پوست شود، پوست خراشیده می شود. اگر فردی به یک آلرژن خاص حساسیت داشته باشد، یک برآمدگی برجسته، قرمز و خارش دار در عرض ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ایجاد می شود. آزمایش خون (تست های سرولوژیک): آزمایش‌های خون، مانند ELISA یا ImmunoCAP، مقدار آنتی‌بادی‌های خاص (IgE) را در خون در پاسخ به آلرژن‌های مختلف اندازه‌گیری می‌کنند. این آزمایش ها می توانند حساسیت به آلرژن ها را شناسایی کرده و شدت واکنش آلرژیک را تخمین بزنند. پچ تست: برای تشخیص درماتیت تماسی استفاده می شود. مقدار کمی از آلرژن ها روی لکه ها اعمال می شود و سپس برای مدت طولانی روی پوست قرار می گیرند. این آزمایش به شناسایی آلرژن هایی که باعث تحریک یا بثورات پوستی می شوند، کمک می کند. چالش خوراکی ها: برای تشخیص آلرژی غذایی استفاده می شود. مقادیر کمی از مواد غذایی مشکوک به آلرژی زا تحت نظر پزشک مصرف می شود. فرد از نظر هرگونه واکنش آلرژیک تحت نظر است. مواردی برای انجام تست های آلرژی: تست های آلرژی در موارد مختلفی انجام می شود، از جمله: علائم آلرژیک: زمانی که فردی علائمی مانند عطسه، خارش، کهیر، اگزما، تورم، سرفه، خس خس سینه یا مشکلات گوارشی را نشان می دهد که نشان دهنده واکنش آلرژیک است. آلرژی های غذایی مشکوک: اگر فردی واکنش های نامطلوب به غذاهای خاص، به ویژه آن هایی که ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی) شود، را تجربه کند. آلرژی های محیطی: برای افرادی که حساسیت های فصلی (مانند گرده، کپک، کنه های گرد و غبار) یا واکنش به شوره حیوانات یا نیش حشرات را تجربه می کنند. آلرژی های شغلی: در مواردی که محل کار فرد ممکن است در معرض مواد حساسیت زا مانند لاتکس، مواد شیمیایی یا مواد بیولوژیکی قرار گیرد. علائم غیر قابل توضیح: زمانی که علائم مزمن یا عود کننده هستند و این گمان وجود دارد که آلرژی یک عامل موثر است. آلرژی دارویی: زمانی که سابقه واکنش های آلرژیک به داروها وجود دارد.