آزمایشگاه تشخیص طبی بصیر

Anti B2 Glycoprotein Ab(IgG,A,M)
آزمایش آنتی بادی ضد بتا-2 گلیکوپروتئین
serum ،خون هپارینه
هورمون
نمونه باید هر چه سریع‌تر آزمایش شود، ترجیحاً ظرف چند ساعت پس از جمع‌آوری.
در یخچال یا فریز شده
شرایط خاصی ندارد
تکرار نمونه فریزشده
در1روز در 8-2 درجه،3روز در منفی20درجه
Anti B2 Glycoprotein Ab (IgG): محدوده نرمال برابر با 0-7 واحد MPL/mL (MPL: مقیاس گلیکوپروتئین) Anti B2 Glycoprotein Ab (IgM): محدوده نرمال برابر با 0-7 واحد MPL/mL
برای انجام آزمایش آنتی بادی ضد بتا-2 گلیکوپروتئین، معمولاً از تکنیک‌های ایمونواسی (Immunoassay) استفاده می‌شود. که می‌توانند شامل موارد زیر باشند: 1. الایزا: یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای اندازه‌گیری آنتی بادی‌های خاص در خون است. در این روش، یک آنتی‌ژن مرتبط با آنتی بادی مورد نظر روی یک صفحه پوشانده می‌شود و سپس نمونه خون اضافه می‌شود. اگر آنتی بادی‌های مورد نظر در نمونه خون وجود داشته باشند، آن‌ها به آنتی‌ژن متصل می‌شوند. سپس یک آنزیم که به آنتی بادی دومی متصل شده و به آنتی بادی مورد نظر می‌چسبد، اضافه می‌شود. واکنش رنگی ناشی از این آنزیم سپس اندازه‌گیری می‌شود تا میزان آنتی بادی‌ها مشخص شود. 2. آزمایش‌های فلوسایتومتری: گاهی برای بررسی آنتی بادی‌های خاص در سلول‌ها از فلوسایتومتری استفاده می‌شود، اگرچه این روش برای آزمایش آنتی بادی ضد بتا-2 گلیکوپروتئین کمتر رایج است. 3. تکنیک‌های بلاتینگ: روش‌هایی مانند وسترن بلات نیز می‌توانند برای شناسایی آنتی بادی‌های خاص در نمونه‌های بیولوژیکی به کار روند. با این حال، الایزا به دلیل دقت، حساسیت بالا و سهولت اجرا، متداول‌ترین روش برای انجام این نوع آزمایش است.
تست Anti B2 Glycoprotein Antibodies (IgG, IgA, IgM) یک آزمایش خونی است که به منظور تشخیص یا کنترل بیماری‌های خودایمنی مانند سندرم آنتی‌فسفولیپید (Antiphospholipid Syndrome) و سیستمیک لوپوس اریتماتوس (Systemic Lupus Erythematosus) استفاده می‌شود. این تست برای بررسی وجود آنتی‌بادی‌های خودایمنی در خون بیماران انجام می‌شود. اگر مقدار آنتی‌بادی‌های Anti B2 Glycoprotein در سرم بیمار بالا باشد، نشان‌دهنده بیماری‌های خودایمنی مانند سندرم آنتی‌فسفولیپید باشد. مثل بسیاری از آزمایش‌های خون دیگر، تشخیص دقیق بیماری بر اساس ترکیبی از نتایج تست، سابقه بالینی بیمار، و آزمایش‌های تشخیصی دیگر انجام می‌شود. این آزمایش به پزشک در تشخیص و کنترل بیماری‌های خودایمنی کمک کند. سندرم آنتی‌فسفولیپید (Antiphospholipid Syndrome): یک بیماری خودایمنی است که ممکن است خون در عروق لخته‌ شود. این لخته‌ها می‌توانند به مشکلاتی مانند اختلالات خونریزی و اختلال در بارداری منجر شوند. لوپوس اریتماتوس سیستمیک (Systemic Lupus Erythematosus): یک بیماری خودایمنی است که می‌تواند روی تمام بدن تأثیر بگذارد. علائم آن شامل التهاب مفاصل، آسیب به اعضای داخلی، و طیف گسترده‌ای از علائم است.