نوعی آزمایش خون است که برای تشخیص آنتی‌بادی‌های ضد سلول‌های پاریتال معده به کار می‌رود. این آنتی‌بادی‌ها مارکری از وجود اختلالات خود ایمنی و بیماری‌های معده هستند. این آزمایش یکی از معیارهای تشخیصی برای بیماری کم‌خونی بدخیم یا کم‌خونی پرنیسیوز (Pernicious Anemia) می‌باشد. در این بیماری، سلول‌های پاریتال معده تخریب می‌شوند و بدن نمی‌تواند ویتامین B12 را جذب کند. این بیماری نوعی بیماری خونی نادر است که بیشتر به علت کمبود ویتامین B12 در بدن رخ می‌دهد. ویتامین B12 از ویتامین‌های مهم در تولید سلول‌های خونی، مخصوصاً گلبولهای قرمز است. معمولاً بیماران مبتلا به کم‌خونی پرنیسیوز علائمی همچون خستگی شدید، ضعف عمومی، کاهش وزن، اختلال در رنگ پوست (زردی)، چماقی شدن انگشتان دست‌ها و پاها، تنگی نفس و ضربان قلب تند دارند. این علائم به علت کمبود سلول‌های خونی و تأثیر کمبود ویتامین B12 بر اعصاب و سیستم عصبی بروز می‌کنند. از دلایل این بیماری ناشی از عدم جذب ویتامین B12 می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: -کمبود فاکتور داخلی معده: این فاکتور در جذب ویتامین B12 از غذاها نقش دارد. در کم‌خونی پرنیسیوز، بدن این فاکتور را تولید نمی‌کند. -آتروفی ناشی از کم‌خونی پرنیسیوز: به کاهش تولید این فاکتور در معده ارتباط دارد. -فاکتورهای ژنتیکی: در برخی موارد، این بیماری به صورت ژنتیکی انتقال می‌یابد. درمان کم‌خونی پرنیسیوز تزریق ویتامین B12 به بیمار است. این تزریق‌ها به طور منظم انجام می‌شوند و بیماران به مدت طولانی به تزریق ویتامین B12 نیاز دارند. در صورت تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، بسیاری از علائم کم‌خونی پرنیسیوز بهبود می‌یابند.