آزمایشگاه تشخیص طبی بصیر

Arsenic(metal toxin)
ادرار، خون، مو و ناخن
نمونه باید هر چه سریع‌تر آزمایش شود، ترجیحاً ظرف چند ساعت پس از جمع‌آوری.
شرایط خاصی ندارد
۱. نمونه ادرار و خون: باید به سرعت پس از جمع‌آوری به آزمایشگاه منتقل شوند. تا وقتی نمونه‌ها به آزمایشگاه نرسیده‌اند، باید در دمای یخچال (۸-۲ درجه سانتی‌گراد) نگهداری شوند. در4روز در 8-2 درجه،مدت طولانیتر-20۲. نمونه مو و ناخن: باید از تماس با آب، مواد شیمیایی یا دیگر مواد آلوده خودداری شود. نمونه‌ها باید در محیط خشک و دور از تماس با مواد آلوده نگهداری شوند. ۳. تماس با ظروف مناسب: نمونه‌های جمع‌آوری شده باید در ظروف پلاستیکی یا شیشه‌ای مناسب نگهداری شوند که از تغییرات شیمیایی یا تغییرات ماده‌ جلوگیری می‌کنند. ۴. برچسب‌گذاری دقیق: نمونه‌ها باید به درستی برچسب‌گذاری شوند تا هویت و تاریخ‌ صحیح آنها حفظ شود. ۵. زمان انتقال: همیشه بهتر است نمونه‌ها به سرعت به آزمایشگاه منتقل شوند تا در طول زمان از تغییرات شیمیایی جلوگیری شود.
ادرار: 021074-000 پلاسما: 005583-000
بازه سنی : از 1 روز تا 150 سال- محدوده: <50
۱. نمونه‌برداری: نمونه مورد نظر جهت اندازه‌گیری مقدار آرسنیک موجود در بدن گرفته می‌شود. این نمونه می‌تواند شامل ادرار، خون، مو، ناخن، آبزیان و غذا باشد. ۲. آزمایشگاه: نمونه‌های جمع‌آوری شده به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. از تکنیک‌های مختلف شیمیایی برای تعیین میزان آرسنیک در نمونه‌ها استفاده می‌شود. ۳. آنالیز نتایج: نتایج آنالیز شده و میزان آرسنیک در نمونه‌ها اندازه‌گیری می‌شود. این نتایج به صورت میکروگرم بر لیتر (μg/L) یا معادلهای دیگر گزارش می‌شوند. ۴. گزارش نتایج: نتایج تست به پزشک متخصص تحویل داده می‌شود. در صورت وجود نتایج ناهنجار، پزشک مراحل تشخیص یا درمان بیشتر را مشخص می‌کند.
آرسنیک (Arsenic) یک عنصر شیمیایی با نماد شیمیایی As و عدد اتمی ۳۳ است. این عنصر به صورت طبیعی در پوسته زمین و مواد معدنی مختلف، آب‌های زیرزمینی و مواد غذایی وجود دارد. آرسنیک به صورت مختلف در محصولات صنعتی و شیمیایی نیز استفاده می‌شود. این ماده در گروه فلزات سنگین قرار می‌گیرد و به‌طور طبیعی یا توسط انسان در محیط زیست پخش می‌شود. مصرف و اثرات آرسنیک: آرسنیک یک ماده سمی است. انسان‌ با مصرف غذاها و آب آشامیدنی، تماس با مواد صنعتی، مصرف بعضی داروها یا آلودگی به محصولات آرسنیک آلوده می‌گردد. مصرف طولانی‌مدت آرسنیک می‌تواند باعث بروز بیماری‌های جدی شود از جمله مشکلات پوستی، عصبی، قلبی، ریه‌ای و سرطان. سمیت آرسنیک: آرسنیک یک عنصر سمی و کارسینوژن (ماده‌ای که باعث بروز سرطان می‌گردد) است. اثرات سمی آرسنیک بستگی به نوع و شدت آلودگی، مدت زمان تماس و ویژگی‌های فردی دارد. تشخیص آلودگی به آرسنیک: تشخیص آلودگی به آرسنیک با آزمایش‌های خون، ادرار، مو و نمونه‌های دیگر انجام می‌شود. این آزمایش‌ها به تشخیص مقدار آرسنیک در بدن فرد کمک می‌کنند. اهمیت آرسنیک در پزشکی: قبلاً، آرسنیک در برخی داروها استفاده می‌شد. اما به دلیل سمیت آرسنیک و عوارض جانبی بسیار، تجویز این داروها متوقف شده‌اند. در حال حاضر، آرسنیک در ترکیب‌های مختلف برخی داروهای سرطانی استفاده می‌شود. آرسنیک در محیط زیست: آرسنیک به طور طبیعی از زمین به آب‌ها منتشر می‌شود و ممکن است در منابع آبی و خاک به میزان‌های مخرب انتقال یابد. انتشار نامناسب آرسنیک در منابع آبی می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی در کیفیت آب و سلامت مردم یک منطقه شود. در کل، آرسنیک یک ماده سمی و سرطان زای مهم در محیط زیست و پزشکی است. برای جلوگیری از آلودگی به آرسنیک و کنترل اثرات جانبی آن، نیاز به رعایت استانداردها و اقدامات ایمنی و بهداشتی است.این تست برای تشخیص آلودگی به آرسنیک به کار می‌رود.