آزواسپرمی با عدم وجود اسپرم در منی مردان مشخص می شود. این مشکل یکی از موارد مهم ارزیابی باروری مردان است. آزمایش آزواسپرمی یک روش تشخیصی است که برای تعیین وجود یا عدم وجود اسپرم در مایع منی مردان انجام می شود. این آزمایش به شناسایی علت اصلی ناباروری کمک می کند و مسیر درمانی مناسب را مشخص می کند. تکنسین های آزمایشگاه نمونه را زیر میکروسکوپ بررسی می کنند تا تعداد اسپرم، تحرک، مورفولوژی (شکل) و حجم مایع منی را ارزیابی کنند. اگر در این آنالیز اسپرم مشاهده نشود، این وضعیت به عنوان آزواسپرمی نامیده می شود. دو نوع اصلی آزواسپرمی وجود دارد: -آزواسپرمی انسدادی: در این نوع، بیضه ها اسپرم تولید می کنند، اما انسدادی در دستگاه تناسلی وجود دارد که مانع از حضور اسپرم در منی می شود. یک آزمایش تشخیصی مانند آنالیز ادرار پس از انزال (PEUA) برای بررسی وجود اسپرم در ادرار پس از انزال انجام می‌گردد. - آزواسپرمی غیر انسدادی: این نوع زمانی رخ می دهد که بیضه ها به اندازه کافی اسپرم تولید نکنند یا اسپرم غیرعملکردی تولید کنند. آزمایش‌های هورمونی و اضافی، مانند بیوپسی بیضه یا آزمایش‌های ژنتیکی، برای تعیین علت زمینه‌ای انجام می‌شود. با توجه به نتايج اوليه ممکن است آزمايش هاي ديگري برای تشخیص دقيق علت آزواسپرمي انجام شود. این آزمایش‌ها شامل ارزیابی هورمونی (FSH، LH، تستوسترون)، آزمایش ژنتیک، سونوگرافی کیسه بیضه و سایر آزمایش‌های تخصصی هستند. برای درمان آزواسپرمی انسدادی، روش‌های جراحی برای برطرف کردن انسداد انجام می‌شود. در آزواسپرمی غیر انسدادی، گزینه‌های درمانی شامل درمان هورمونی، بازیابی اسپرم با جراحی (TESE یا micro-TESE) یا تکنیک‌های کمک باروری مانند IVF با تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) هستند.