بیلی روبین (Billy Rubin) یک ماده بیوشیمیایی در بدن انسان است که در نتیجه تجزیه هموگلوبین، که بخشی از سلول‌های قرمز خون است، تولید می‌شود. بیلی روبین به صورت غیرمستقیم به جایگزینی هموگلوبین از سلول‌های قرمز خون آزاد شده و به کبد منتقل می‌شود تا از بدن دفع شود. هنگامی که سلول‌های قرمز خون به پایان عمر خود می‌رسند، هموگلوبین موجود در آن‌ها تجزیه می‌شود. این تجزیه باعث آزاد شدن بیلی‌روبین می‌شود. بیلی‌روبین ابتدا به کبد منتقل و در آنجا مستقیماً به مجاری صفراوی تخلیه می‌شود تا به دستگاه گوارشی برسد و از ادرار و مدفوع دفع شود. بیلی روبین دو نوع دارد: 1. بیلی‌روبین مستقیم (Conjugated Bilirubin): این نوع بیلی روبین در کبد به صورت غلیظ و در مجاری صفراوی به Bile Ductsها متصل می‌شود. این نوع بیلی روبین در آب‌ محلول است و قابل دفع از ادرار می‌باشد. 2. بیلی‌روبین غیرمستقیم (Unconjugated Bilirubin): این نوع بیلی روبین محلول در آب نیست و مستقیماً به کبد منتقل نمی‌شود. این نوع بیلی روبین حاصل از تجزیه سلول‌های قرمز خون است و در کبد به بیلی‌روبین مستقیم تبدیل می‌شود. افزایش مقدار بیلی روبین در خون هیپربیلی‌روبینمیا گفته می‌شود و می‌تواند نمایانگر مشکلات مرتبط با کبد، مجاری صفراوی یا تجزیه نامناسب هموگلوبین باشد. همچنین، کاهش انتقال بیلی‌روبین به کبد (مثلاً در بیماری‌های ارثی مانند بیماری گیلبرت) نیز می‌تواند باعث افزایش مقدار بیلی‌روبین غیرمستقیم در خون شود. اندازه‌گیری مقدار بیلی روبین در آزمایش خون می‌تواند به پزشک در تشخیص بیماری‌های کبدی، بیماری‌های مرتبط با مجاری صفراوی و بیماری‌های دیگر کمک کند. آزمایش بیلی روبین، میزان بیلی روبین موجود در خون را به منظور ارزیابی عملکرد کبد یا کمک به تشخیص کم خونی ناشی از تخریب RBC (کم خونی همولیتیک) اندازه گیری می کند.