گلوکز ناشتا یا Fasting Glucose یک معیار بیوشیمیایی است که میزان قند (گلوکز) موجود در خون افراد را اندازه‌گیری می‌کند. این آزمایش به‌صورت ناشتا انجام می‌شود، به این معنا که فرد حدود ۸ تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش نباید غذا بخورد و تنها می‌تواند آب بنوشد. این شرایط به پزشکان کمک می‌کند تا تاثیر تغذیه بر نتایج آزمایش‌ها را کمتر کنند و نتایج دقیق‌تری بگیرند. مقدار گلوکز ناشتا می‌تواند نمایانگر تعادل قند خون باشد و در تشخیص برخی از اختلالات قند خون، به ویژه دیابت، نقش مهمی دارد. دیابت تیپ ۱ و ۲ از اختلالاتی هستند که با افزایش مقدار گلوکز در خون همراه هستند. افراد دیابتی ممکن است دچار عدم توانایی در کنترل میزان قند خون خود باشند و این می‌تواند باعث بروز بیماری‌های جدی شود. همچنین، آزمایش گلوکز ناشتا در تشخیص پیش‌دیابت (یک وضعیت که میزان قند خون افراد نرمال نیست، اما به مراتب کمتر از میزان دیابت است) و نیز در پیگیری افراد دیابتی برای ارزیابی کنترل قند خونشان استفاده می‌شود. مقادیر نرمال گلوکز ناشتا بین مراجع متفاوت است، اما به طور کلی ۷۰ تا ۹۹ میلی‌گرم در دسی‌لیتر (mg/dL) به عنوان محدوده نرمال در نظر گرفته می‌شود. اگر نتایج آزمایش نشان دهد میزان گلوکز بالاتر از حد نرمال است، نمایانگر مشکلاتی مثل دیابت یا پیش‌دیابت باشد و نیاز به اقدامات و بررسی بیشتر داشته باشد. مقادیر پایین‌تر از حد نرمال هم می‌توانند به بیماری‌های مرتبط با تنظیم قند خون مربوط باشند.آزمایش Fasting Glucose (FPG) یک آزمایش خون است که برای اندازه‌گیری میزان قند (گلوکز) خون در حالت ناشتا استفاده می‌شود. این آزمایش معمولاً برای تشخیص دیابت و پیگیری کنترل قند خون در افراد دیابتی انجام می‌شود.