برای آنتی‌بادی‌های IgG و IgA: وجود آنتی‌بادی‌ها نشان‌دهنده قرار گرفتن در معرض عفونت در گذشته و یا ایمنی کسب شده است. معمولاً، نتیجه منفی "نرمال" در نظر گرفته می‌شود، اما وجود آنتی‌بادی‌ها لزوماً به معنای وجود عفونت فعال نیست. برای آنتی‌بادی‌های IgM: وجود آنتی‌بادی‌های IgM نشان‌دهنده عفونت جدید یا فعال است. در این مورد، هر مقدار قابل تشخیص از آن خارج از محدوده نرمال در نظر گرفته شود.