آزمایشگاه تشخیص طبی بصیر

Sweat Electrolytes Test
نمونه عرق
بیوشیمی
فاصله زمانی بین جمع‌آوری نمونه و آزمایش باید کوتاه باشد تا از تغییرات در ترکیب شیمیایی نمونه جلوگیری شود. بهتر است که این فاصله کمتر از دو ساعت باشد.
معمولا با استفاده از سیستم‌های مخصوص جمع‌آوری عرق انجام می‌شود (که اغلب به صورت یک کپسول یا پد جمع‌آوری‌کننده عرق می‌باشد) که مستقیماً به آزمایشگاه ارسال می‌شوند
پوست باید قبل از انجام آزمایش به دقت تمیز شود تا از هرگونه آلودگی یا موادی که ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارند، پاک شود.
نمونه ناکافی، آلودگی نمونه، خطا در نمونه گیری، اگر نمونه در شرایط نامناسب نگهداری شده یا اگر بین گرفتن نمونه و انجام آزمایش زمان طولانی گذشته باشد.
در یخچال تا زمان انجام آزمایش
برای نوزادان و کودکان، مقادیر کمتر از ۳۰ میلی‌مول بر لیتر و برای بزرگسالان مقادیر کمتر از ۴۰ میلی‌مول بر لیتر نرمال است.
از تکنیک پیلوکارپین-ایونتوفورزیس (pilocarpine iontophoresis) استفاده می‌شود. در این روش، ابتدا پوست تحت تاثیر پیلوکارپین، که یک داروی تحریک‌کننده تولید عرق است، قرار می‌گیرد. سپس از ایونتوفورزیس که فرایند استفاده از جریان الکتریکی برای انتقال مولکول‌ها از طریق پوست است، به منظور تحریک غدد عرق برای تولید عرق بیشتر استفاده می‌شود. با این روش به میزان کافی عرق برای آنالیز و اندازه‌گیری الکترولیت‌ها، مخصوصاً کلرید، جمع‌آوری شود.
آزمایش الکترولیت‌های عرق یک روش تشخیصی است که برای بررسی میزان الکترولیت‌ها، مخصوصاً کلرید، در عرق فرد انجام می‌شود. آزمایش الکترولیت‌های عرق بیشتر در مواردی که شک به بیماری فیبروز سیستیک وجود دارد، انجام می‌شود. این بیماری به دلیل اختلال در ترشحات غدد بدن، باعث تولید عرق با میزان بالای کلرید می‌شود.