آزمایشگاه تشخیص طبی بصیر

آزمایش D-Dimer

آزمایش D-Dimer

اینجا در مورد آزمایش D-Dimer، توضیح می‌دهیم

فهرست مطالب

به اشتراک بگذارید:

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on pinterest
Pinterest
Share on linkedin
LinkedIn

آزمایش D-dimer برای اندازه گیری وجود ماده‌ای به نام D-dimer در خون تجویز می‌شود که نقش مهمی در تشخیص و ارزیابی بیماری‌های مربوط به لخته شدن خون و فیبرینولیز (تجزیه لخته‌های خون) ایفا می‌کند. اینجا در مورد آزمایش D-Dimer، توضیح می‌دهیم:

اهمیت

آزمایش D-Dimer برای رد یا تأیید وجود تشکیل لخته خون غیرطبیعی در بدن تجویز می‌شود. لخته شدن خون می‌تواند خطرناک باشد و باعث بروز بیماری‌هایی مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT)، آمبولی ریه (PE) و انعقاد داخل عروقی منتشر (DIC) شود.
این آزمایش مخصوصاً در موارد مشکوک بودن به یک اختلال مرتبط با لخته خون اهمیت دارد که تشخیص سریع و درمان مناسب می‌تواند جان انسانی را نجات دهد.

نحوه انجام آزمایش

هنگامی که یک لخته خون تشکیل و بعد تجزیه می‌شود، قطعاتی از پروتئینی به نام فیبرین آزاد می‌شود. دی‌دایمر محصولی از تجزیه فیبرین است.

این آزمایش مقدار بالای D-dimer را در خون تشخیص می‌دهد که نشان دهنده فیبرینولیز جدید یا در حال انجام و تشکیل لخته احتمالی است.

عوامل مؤثر بر مقدار D-Dimer

  • سن: مقدار D-Dimer به طور طبیعی با افزایش سن افزایش می‌یابد.
  • بارداری: می‌تواند باعث افزایش مقدار D-dimer شود اما به طور کلی طبیعی است.
  • جراحی یا تروما: مقدار D-dimer می‌تواند موقتاً پس از جراحی یا ترومای شدید به دلیل آسیب بافتی و واکنش طبیعی انعقاد در بدن افزایش یابد.
  • التهاب: بیماری‌هایی مانند عفونت یا التهاب می‌توانند باعث افزایش مقدار D-dimer شوند.
  • سرطان: برخی از سرطان‌ها، مخصوصاً سرطان‌هایی که با افزایش خطر لخته شدن خون مرتبط هستند، می‌توانند مقدار D-dimer را افزایش دهند.
  • داروها: برخی داروها، مانند داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده‌های خون)، می‌توانند بر مقدار D-dimer تأثیر بگذارند.
  • بیماری کبد: اختلال عملکرد کبد می‌تواند باعث افزایش مقدار D-dimer شود.
  • نارسایی کلیوی: مشکلات کلیوی می‌تواند بر کلییرانس D-dimer از جریان خون تأثیر بگذارد.

عواملی که باعث افزایش مقدار D-Dimer می‌شوند

  • تشکیل لخته خون، از جمله DVT و PE.
  • بیماری‌هایی مانند DIC که در آن لخته شدن و تجزیه خون بیش از حد وجود دارد.
  • برخی از جراحی ها، مخصوصاً جراحی های ارتوپدی.
  • تروما و صدمات.
  • برخی از سرطان‌ها، مخصوصاً آن‌هایی که با اختلالات انعقادی مرتبط هستند.

عواملی که مقدار D-Dimer را کاهش می‌دهند

  • معمولاً افراد سالم و بدون مشکلات لخته شدن یا التهاب مقدار D-dimer پایینی دارند.
  • داروهایی که از تشکیل لخته خون جلوگیری می‌کنند (ضد انعقادها) می‌توانند مقدار D-dimer را کاهش دهند.

به صورت خلاصه، آزمایش D-Dimer در تشخیص و بررسی اختلالات مرتبط با لخته خون مفید است. در نظر گرفتن سایر اطلاعات بالینی و سابقه پزشکی هنگام تفسیر نتایج D-dimer ضروری است زیرا عوامل متعددی می‌توانند بر نتیجه این آزمایش تأثیر بگذارند. افزایش مقدار D-dimer نیاز به بررسی بیشتر برای تعیین علت زمینه‌ای و درمان مناسب دارد.

منابع

Linkins LA, Takach Lapner S. Review of D‐dimer testing: Good, Bad, and Ugly. International Journal of Laboratory Hematology. 2017 May;39:98-103.

Tripodi A. D-dimer testing in laboratory practice. Clinical chemistry. 2011 Sep 1;57(9): 1256-62.

واحد تحقیق و توسعه آزمایشگاه تشخیص طبی بصیر

سایرمقالات مرتبط